Het kloppende, industriële hart met zwarte kolen van toen wordt omgevormd tot het groene hart van de mijn, waarbij natuur en water tot in de kern van het gebouw binnendringen. De toeristen nemen de plaats in van de treinen en wagons als ze langs de nieuwe sporen richting de kolenwasserij gaan. Na een periode van stilstand, keert de beweging van vroeger terug, zij het op een wat zachtere manier
De kern van het gebouw was vroeger alleen toegankelijk voor de mensen die er werkten, maar zal in de toekomst vrij toegankelijk zijn voor iedereen, voor de bewoners van Beringen én voor de toerist. De kolenwasserij zal opnieuw een centrale rol krijgen in de werking van de mijnsite.